Sunneti u akidi i akida u sunnetima

 

Islamski učenjaci imali su običaj spominjati određene sunnete i fikhske propise u akidetskim djelima, kao odgovor onima koji su prepoznatljivi po ostavljanju tih sunneta i propisa ili imaju neosnovane sumne po pitanju istih, iako jasni i nedvosmisleni dokazi upućuju na utemeljenost tih djela u vjerodostojnom sunnetu Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem. Primjer toga je uzimanje mesha po mestvama, upotreba misvaka, namaz u džematu, kupoprodaja i sl.

Jedan od tih propisa koji su spomenuti u pojedinim akaidskim djelima je i dizanje ruku u namazu prilikom odlaska na ruku'u i povratka sa ruku'a. Spomenuti sunnet/propis prenesen je mutevatir (najautentičnim) predajama od Resulullaha, sallallahu alejhi ve sellem, i od desetine njegovih ashaba, radijallahu anhu, ali i pored toga mnogo je onih koji ga ostavljaju. S tim u vezi, imam Ebu-l-Kasim el-Asbehani, poznatiji kao Kavvamus-sunne (umro 535 h. god.), rahmetullahi alejhi, smatrao je dizanje ruku simbolom sljedbenika sunneta, pa kaže: “Dizanje ruku u namazu na početnom tekbiru i prilikom ruku'a i nakon dizanja glave sa ruku'a je propisani sunnet i to je od prepoznatljivih znakova ehlis-sunneta vel-džema'ata!” (El-Hudždžetu fi bejanil-medhadždže, 2/498)

Molim Allaha, subhanehu ve te'ala, da nas poduči Časnom sunnetu, da nas poživi na Časnom sunnetu, da nas usmrti na Časnom sunnetu i da nas proživi u društvu sljedbenika Časnog sunneta!

Amir I. Smajić

19. muharrem, 1440. god.